προκατοδύρομαι

Α

οδύρομαι, θρηνώ εκ τών προτέρων («τὴν ἐσομένην συμφοράν προκατοδύρεσθαι», Διόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + κατοδύρομαι «θρηνώ πάρα πολύ»].